പാണ്ഡവരുടെ നഗരത്തില്‍ ...

കഴിഞ്ഞ പോസ്റ്റില്‍ പറഞ്ഞ പാണ്ഡവപുര തന്നെയാണ് ഈ പാണ്ഡവരുടെ നഗരം. അരക്കില്ലത്തില്‍ നിന്നു രക്ഷപ്പെട്ട ശേഷം പാണ്ഡവരും കുന്തിയും ഒളിച്ചു താമസിച്ചത് ഇവിടെ ആണത്രേ.

ഈ സ്ഥലം ഇപ്പോള്‍ മൈസൂരിനടുത്താണ്. കൃത്യമായി പറഞ്ഞാല്‍ ബെംഗളൂരു - മൈസൂരു റോഡില്‍ നിന്നും പടിഞ്ഞാറോട്ടു (മൈസൂരേക്ക് പോവുകയാണേല്‍ വലത്തോട്ട്) തിരിയണം. മാണ്ഡ്യ കഴിഞ്ഞ് ഒരു ഇരുപതു കിമി കഴിഞ്ഞും, ശ്രീരംഗപട്ടണം എത്തുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്നേയും രണ്ടു വഴികളുണ്ട് പാണ്ഡവപുരത്തെത്താന്‍. എന്‍റെ ഭാര്യ വീട് മാണ്ഡ്യയില്‍ ആയത്‌ കൊണ്ട്, ഒരു ഞായറാഴ്ച രാവിലെ കുടുംബ സമേതം ആണ് ഞങ്ങള്‍ പാണ്ഡവപുരക്കു പുറപ്പെട്ടത്‌. കുടുംബസമേതം എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ പ്രീതു, അമ്മ, അച്ഛന്‍, പിന്നെ ഞാനും.

ബെംഗളൂരു - മൈസൂരു റോഡില്‍ നിന്നും തിരിഞ്ഞു കഴിഞ്ഞാല്‍ പിന്നെ രണ്ടു വശത്തും നെല്‍പ്പാടങ്ങളും, കരിമ്പ്‌ പാടങ്ങളും, കരിമ്പ്‌ ഫാക്ടറികളും ആണ്. മൈസൂരിലെ കേ ആര്‍ എസ്സില്‍ നിന്നും വരുന്ന കനാലുകള്‍ ഉള്ളതിനാല്‍ വെള്ളത്തിന്‌ യാതൊരു പഞ്ഞവുമില്ല. രാവിലെയുള്ള ഈ യാത്ര നല്ല രസമായിരുന്നു. മഞ്ഞണിഞ്ഞു നില്ക്കുന്ന പാടങ്ങളും, പക്ഷികളുടെ കളകളാരവും ...


പക്ഷികളുടെ കാര്യം പറഞ്ഞപ്പോഴാണ്. കുറെ തരം പക്ഷികളെ കാണാനൊത്തു. പൊന്മ മുതല്‍ കുട്ടുറുവന്‍ വരെ പലതും. പക്ഷെ മനസ്സില്‍ തങ്ങി നിന്നത് ഞാനിന്നേ വരെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരിനം ആണ് - വേഴാമ്പലുകള്‍, ഒന്നല്ല രണ്ടെണ്ണം. കേരളത്തിന്‍റെ സംസ്ഥാന പക്ഷിയായ മലമുഴക്കി വേഴാമ്പല്‍ (Great Hornbill) അല്ല ഇത്. കുറച്ചു കൂടെ സാധാരണയായി കാണപ്പെടുന്ന ഗ്രേ ഹോണ്‍ബില്‍ (Grey Hornbill) ആണ്.


പാണ്ഡവപുര ടൌണില്‍ എത്തിയിട്ട് ആദ്യം പോയത് ഹുക്കട അമ്പലത്തിലെക്കാണ്. വഴി ചോദിച്ചപ്പോള്‍ ആദ്യം റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക് പോവാന്‍ പറഞ്ഞു. ടൌണില്‍ നിന്നും ശ്രീരംഗപട്ടണം റോഡിലൂടെ നാല് കിമി ദൂരമുണ്ട് റെയില്‍വേ സ്റ്റേഷനിലേക്ക്. അവിടെ എത്തിയാല്‍ വലത്തോട്ട് ഒരു റോഡ് കാണാം. അത് വഴി ഏകദേശം ഒരു കിമി കൂടെ പോയാല്‍ ഒരു ധാബ കാണാം. അവിടുന്നു ഇടത്തോട്ടു തിരിഞ്ഞ് അല്പം കൂടെ മുന്നോട്ടു പോയാല്‍ ഹുക്കട എത്തി.

വളരെ പ്രശസ്തം ആണത്രേ ഈ അമ്പലം. അമാവാസി ദിവസങ്ങളില്‍ ഇവിടെ ഭയങ്കര തിരക്കാണ്. ഇന്നു തന്നെ സാമാന്യം നല്ല തിരക്കുണ്ടായിരുന്നു. അവിടെ ചെന്നിറങ്ങിയപ്പോള്‍ ആദ്യം ശ്രദ്ധിച്ചത് കുറെ കോഴിക്കടകള്‍ ആണ്. അമ്പലത്തിനു മുന്നില്‍ കോഴിക്കടകള്‍ക്ക് എന്ത് കാര്യം എന്ന ചോദ്യത്തിന് പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഉത്തരം കിട്ടി. ആളുകള്‍ ഇവിടെ നേര്‍ച്ചയായി കൊടുക്കുന്നത്, തേങ്ങ, കള്ള്, കോഴിമുട്ട, കോഴി, ആട് മുതലായ സാധനങ്ങള്‍ ആണ്. അമ്പലത്തിലേക്ക് കയറുന്ന വഴിയുടെ രണ്ടു വശത്തുമുള്ള കച്ചവടക്കാര്‍ നേര്‍ച്ചക്കുള്ള താലം തയ്യാറാക്കി വെച്ചതില്‍ ഓരോ തേങ്ങയും പച്ചമുട്ടയും ഉണ്ട്. മറ്റുള്ള സാധനങ്ങള്‍ നമ്മള്‍ വേറെ വാങ്ങണം. ഭയങ്കര തിരക്കായതിനാല്‍ ഞങ്ങള്‍ ക്യൂ നില്ക്കാനൊന്നും മിനക്കെട്ടില്ല. പുറത്തു നിന്നും തൊഴുതിട്ടു പോന്നു.

വൈശാലി സിനിമ പാണ്ഡവപുരത്താണ് ചിത്രീകരിച്ചത് എന്ന് അച്ഛന്‍ പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. പ്രീതു പണ്ട് ഇവിടെ വന്നപ്പോള്‍ പാറകള്‍ കുറെ ഉള്ള ഒരു സ്ഥലത്തു വന്നതായി പറയുകയും ചെയ്തു. ആ സ്ഥലം ശ്രീ ശിവ ശൈലം ആണെന്ന് ഓട്ടോക്കാരോട് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ മനസ്സിലായി. എന്നാല്‍ പിന്നെ അവിടെയും പോയിക്കളയാം. ശ്രീ ശിവ ശൈലത്തെത്താന്‍ ഞങ്ങള്‍ വന്ന വഴിക്ക് തന്നെ തിരിച്ചു വരണം. പാണ്ഡവപുരം ടൌണ്‍ കഴിഞ്ഞു മാണ്ട്യ പോവുന്ന വഴിക്ക് ഒരു മൂന്നു നാല് കിമി പോയാല്‍ ഇടത്തോട്ടു തിരിയണം. പിന്നെയും ഒന്നു രണ്ടു ചെറിയ വഴികളിലൂടെയൊക്കെ പോയാലേ ശ്രീ ശിവ ശൈലത്തെത്തൂ.


അവിടെയെത്തിയപ്പോള്‍ ആ സ്ഥലം ആകെ മാറിയിരിക്കുന്നു. മനോഹരമായ ഒരമ്പലം, പല തരത്തിലുള്ള ചെടികളും, മതിലിനു പുറത്തു കൂടെ ഒഴുകുന്ന ഒരു തോടും. തോടില്‍ കാല് കഴുകിയിട്ട് വേണം അമ്പലത്തില്‍ കയറാന്‍. അമ്പലത്തിനടുത്തൊന്നും ആരുമില്ല. ആകെ ഒരു പൂജാരി മാത്രം. അത് കൊണ്ടു സുഖമായി തൊഴുതു.

തൊഴല്‍ കഴിഞ്ഞ് അവിടെയൊക്കെ ചുറ്റി നടന്നു. തിരിച്ചെത്താന്‍ നേരത്താണ് ചൊറിയന്‍ പുഴു പോലിരിക്കുന്ന ഒരു കായ കണ്ടത്. പ്രീതുവിന് ഭയങ്കര കൌതുകം - അവളതു പൊട്ടിച്ചെടുത്തു. ചൊറിയും എന്ന അച്ഛന്‍റെ താക്കീത് വക എന്നെ നിര്‍ബന്ധിച്ചു അത് പൊളിപ്പിച്ചു. അകത്തു പയറുമണി പോലെ ഒരു സാധനം. കാറ്റത്ത്‌ അതിന്‍റെ പുറത്തുള്ള രോമം പോലുള്ള സാധനങ്ങള്‍ മേല് മുഴുവനായി - അത്ര തന്നെ. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ഭയങ്കര ചൊറിച്ചില്‍.കാലും, കയ്യും, കഴുത്തും ... എല്ലാം. ഒന്നും പറയണ്ട ... വേഗം അവിടുന്നു രക്ഷപ്പെട്ടു.


തിരിച്ചു വരുന്ന വഴിക്ക് ഒരു പൊന്മയെയും കണ്ടു. അതിന്‍റെ പടം പിടിക്കുന്നതിനിടയില്‍ പ്രീതുവാണ് ഒരു പയ്യനോട് ചോദിച്ചത്, ഇവിടെ ഇനി എന്താണ് കാണാനുള്ളതെന്ന് - അവന്‍ ആദ്യം പറഞ്ഞത് കുന്തി ബെട്ട പോയോ എന്നാണ്. പാണ്ഡവരുടെ കൂടെ ഇവിടെ ഒളിച്ചു താമസിക്കുമ്പോള്‍ കുന്തിക്ക് ഏറ്റവും ഇഷ്ടപ്പെട്ട സ്ഥലം ആയിരുന്നത്രെ ഈ കുന്തി ബെട്ട. 'ബെട്ട' എന്നാല്‍ കന്നഡ ഭാഷയില്‍ കുന്ന് എന്നാണര്‍ത്ഥം. അപ്പോള്‍ കുന്തി ബെട്ട എന്നാല്‍ 'കുന്തിയുടെ കുന്ന്' എന്നര്‍ത്ഥം.


കുന്തി ബെട്ടയിലേക്ക് പോവാന്‍ ഇനി തിരിച്ചു പാണ്ഡവപുര ഭാഗത്തേക്ക് തന്നെ പോവണം. ഒരു കിമി പോയാല്‍ വലത്തേക്ക് തിരിയണം. അവിടുന്നു പിന്നെയും ഒരു കിമി പോയാല്‍ കുന്തി ബെട്ട ആയി. അവിടെ എന്തൊക്കെയോ പണി നടക്കുന്നു. കുറെ ലോറികളും, ജീപ്പുകളും, പണിക്കാരും. താഴെയൊരു മരത്തിനടുത്ത് നാഗ ദേവതയുടെ ഒരു കല്‍പ്രതിമ. അവിടുന്നങ്ങോട്ട് പടികള്‍ കയറണം. മുകളില്‍ ഒരമ്പലം. രണ്ടു വശത്തും കുന്നുകള്‍. അച്ഛനും അമ്മയും താഴെ നിന്നു. ഞാനും പ്രീതുവും ഒരു കുന്ന് കയറാന്‍ തുടങ്ങി.

കുറച്ചു കയറിക്കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ നല്ല ഭംഗി. എതിരെയുള്ള കുന്നിന്‍റെ പുറകിലായി ഒരു തടാകം. കുറച്ചു നേരം അവിടെ നിന്നു ഭംഗിയൊക്കെ ആസ്വദിച്ചു. കുറച്ചു ചിത്രങ്ങളും എടുത്തു. എന്നിട്ട് തിരിച്ചു പോന്നു. കുന്തി ബെട്ടയില്‍ നിന്നുള്ള രണ്ടു ചിത്രങ്ങള്‍ ഇവിടെ പോസ്റ്റിയിട്ടുണ്ട്.

എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് താഴെയെത്തിയപ്പോള്‍ ഒരു മണിയായി. നല്ല വിശപ്പ്. ഇനി സ്ഥലം കാണാനൊന്നും പറ്റില്ല. തിരിച്ചു പോവാന്‍ സമയമായി. ഒരു അര മണിക്കൂര്‍ കൊണ്ടു മാണ്ട്യ എത്തി. ഇനിയിപ്പോ ഊണൊക്കെ കഴിച്ചു സുഖായിട്ടൊന്നു മയങ്ങണം ... ഇനിയിപ്പോ അതൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് കാണാം.

പി എസ്: കഴിഞ്ഞാഴ്ച അവധിയെടുത്ത് രണ്ടു സ്ഥലത്തു കൂടെ പോയി. സോമവാര്‍പേട്ട് നിന്നും പുഷ്പഗിരി / കുമാരപര്‍വതയിലേക്ക് ഒരുഗ്രന്‍ ട്രെക്ക്. അവിടുന്ന്, ഗിരിഗഡ്ഡെ വഴി കുക്കെ സുബ്രമണ്യയിലേക്കിറങ്ങി. ആംഗലേയത്തില്‍ വിശദമായ യാത്രാവിവരണം ഇവിടെ ഉള്ളതിനാല്‍ ഇനി മലയാളത്തിലും എഴുതുന്നില്ല. രണ്ടാമത്തെ സ്ഥലം തുഷാരഗിരി ആണ്. കോഴിക്കോട്, ചെമ്പുകടവിനടുത്ത്. അവിടെ ഒരു ട്രെക്കിനുള്ള കോളുണ്ട്. ഒത്താല്‍ വിശദമായി എഴുതാം :)

കൊക്കരെബെല്ലൂരിലെ പക്ഷികള്‍

കര്‍ണാടകത്തിലെ മാണ്ഡ്യ ജില്ലയിലെ ഒരു കൊച്ചു ഗ്രാമം ആണ് കൊക്കരെ ബെല്ലൂര്‍. മറ്റെല്ലാ വിധത്തിലും സാധാരണം ആയ ഈ ഗ്രാമം ഒരു കാര്യത്തില്‍ അസാധാരണം ആണ് - പക്ഷി സമ്പത്തിന്‍റെ കാര്യത്തില്‍!

ബെംഗളൂരു നിന്നു മൈസൂരു പോകുന്ന വഴിക്ക്, മഡ്ഡൂര്‍ എത്തുന്നതിനു ഒരു 5 കി മി മുന്നേ ഈ ഗ്രാമത്തിലേക്കുള്ള റോഡ് കാണാം. ഈ കൊച്ചു റോഡിലൂടെ ഒരു 12 കി മി കൂടെ പോകണം ഇവിടെയെത്താന്‍. ഫിബ്രുവരി - മാര്‍ച്ച് ആണ് ഇവിടെ വരാന്‍ ഏറ്റവും പറ്റിയ സമയം. ഈ മാസങ്ങളില്‍ പല തരം ദേശാടന പക്ഷികളെ ഇവിടെ കാണാം. പെയിന്‍-റ്റഡ് സ്റ്റോര്‍ക്ക് (Painted Stork), നൈറ്റ് ഹെറോണ്‍ (Night Heron), പെലിക്കനുകള്‍, തുടങ്ങി പല തരം പക്ഷികള്‍. കഴിഞ്ഞ വര്‍ഷം മാര്‍ച്ചില്‍ ആണ് ഞാന്‍ ആദ്യമായി ഇവിടെ വന്നത്. അപ്പോള്‍ എടുത്ത ചില ചിത്രങ്ങള്‍ ഇവിടെ പോസ്റ്റിയിരുന്നു.





ഇപ്രാവശ്യം, വിരുന്നുകാര്‍ ആയിട്ട് പെലിക്കനുകള്‍ മാത്രമെ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. നാലോ അഞ്ചോ മരങ്ങളിലായി നൂറോളം പെലിക്കനുകള്‍! ആളുകള്‍ തിങ്ങിപ്പാര്‍ക്കുന്ന ഒരു ഗ്രാമ മദ്ധ്യത്തില്‍ യാതൊരു വിധ ഭയാശങ്കകളും ഇല്ലാതെയാണ് ഇവ കൂടു കെട്ടിയിരിക്കുന്നത്. ഇതു വര്‍ഷങ്ങളായി നടന്നു പോവുന്നതാണ്. ഈ പക്ഷികളെ ദൈവത്തിന്‍റെ അതിഥികള്‍ ആയാണത്രേ ഈ നാട്ടുകാര്‍ കാണുന്നത്.

വിദേശി വിരുന്നുകാര്‍ ഡിസംബറില്‍ കുറവായിരുന്നെങ്കിലും പല തരത്തിലുള്ള നാടന്‍ പക്ഷികള്‍ ആ കുറവ് നികത്തി. തത്തമ്മ, ബുള്‍ബുള്‍, തുന്നാരന്‍, വാനമ്പാടി, കൊക്കുകള്‍‍ തുടങ്ങി അനേക തരം പക്ഷികളെ ഈ യാത്രക്കിടയില്‍ ഞങ്ങള്‍ക്കു കാണാന്‍ സാധിച്ചു. ചില ചിത്രങ്ങള്‍ താഴെ.

തത്തമ്മേ ... പൂച്ച പൂച്ച ... എത്ര തത്തകള്‍ ആയിരുന്നെന്നോ വഴിയില്‍ മുഴുവനും!

ഈ പക്ഷിയെ ഞാന്‍ മുന്നേ കണ്ടിട്ടില്ല. ഇതിന് ഏതാണ്ട് മൂന്ന് ഇഞ്ച് നീളമേയുള്ളു.

ഇതു തുന്നാരന്‍റെ (Weaver Bird) കൂടല്ലേ? ഈ കൂട്ടിനടുത്ത് രണ്ടു ബുള്‍ബുള്‍ ഉണ്ടായിരുന്നതാണ്. ഫോട്ടോ ഏടുക്കാന്‍ കിട്ടിയില്ല.

ഇതൊരു ഗ്രീന്‍ ബീ ഈറ്റര്‍ (Green Bea Eater) ആണെന്ന് തോന്നുന്നു. വിദഗ്ദ്ധന്മാര്‍ ആരെങ്കിലും ഉണ്ടോ അവിടെ?

പിറ്റേ ദിവസം ഞങ്ങള്‍ പോയത് പാണ്ഡവപുര എന്ന സ്ഥലത്തേക്കാണ്‌. അവിടുത്തെ വിശേഷങ്ങള്‍ വേറെ ഒരു പോസ്റ്റ് ആയി എഴുതാം.

ഒരു ബുധനാഴ്ച ദിവസം

നിങ്ങളെന്തു വിചാരിച്ചു? നമ്മളെ കൊന്നൊടുക്കുന്ന ഇവര്‍ നമ്മളെക്കാള്‍ മിടുക്കരാണെന്നോ? ഇന്റര്‍നെറ്റില്‍ ബോംബ് എന്ന് തിരഞ്ഞാല്‍ 352 സൈറ്റ്സ് കിട്ടും. എങ്ങനെ ബോംബ് ഉണ്ടാക്കും. എന്തൊക്കെ സാമഗ്രികള്‍ വേണം. എല്ലാ വിവരങ്ങളും എളുപ്പത്തില്‍ കിട്ടും. ഫ്രീ ആയിട്ട്.

എനിക്കുറപ്പാണ് ... ട്രെയിനില്‍ ബോംബ് വെച്ചത് അക്രമം മാത്രമല്ല, ഒരു വെല്ലുവിളി കൂടെയായിരിന്നു. "ഞങ്ങള്‍ നിന്നെയൊക്കെ ഇങ്ങനെ കൊന്നൊടുക്കും. നിനക്ക് എന്ത് ചെയ്യാന്‍ കഴിയും?" എന്ന വെല്ലുവിളി ... ഒരു വെള്ളിയാഴ്ച്ച അവര്‍ ഈ ചോദ്യം നമുക്കു മുന്നിലേക്ക് എറിഞ്ഞു. മറ്റൊരു ചൊവ്വാഴ്ച ഇതേ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ചു ... ഒരു ബുധനാഴ്ച ഞാന്‍ അവര്‍ക്ക് മറുപടി കൊടുക്കുന്നു. അത്ര മാത്രം!

കുറ്റം നമ്മളുടെതാണ്. പെട്ടെന്ന് ക്ഷമിക്കും, മറക്കും. എന്ത് പ്രശ്നം ഉണ്ടായാലും ചാനല്‍ മാറ്റി മാറ്റി എല്ലാ ബഹളവും കാണും, എസ് എം എസ് അയക്കും, ഫോണ്‍ ചെയ്യും, ഞാന്‍ രക്ഷപ്പെട്ടു എന്ന് സമാധാനിക്കും. ഈ അവസ്ഥയോട്‌ പൊരുതുന്നതിനു പകരം പതുക്കെ പതുക്കെ എല്ലാം മറക്കും. അല്ലാതെന്തു ചെയ്യാന്‍? നാല് നേരത്തെ ഭക്ഷണത്തിനുള്ള വഴിയും കാണണ്ടേ? അത് കൊണ്ടു നാം സര്‍ക്കാറിനെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നു. രാജ്യം ഭരിക്കാന്‍! നമുക്കു വേണ്ടി ഈ കീടങ്ങളെ കൊന്നൊടുക്കാന്‍! എന്നിട്ടാ സര്‍ക്കാര്‍ എന്ത് ചെയ്യുന്നു?

ഇതു സ്വീകാര്യമല്ല ... ഏതെങ്കിലും ഒരു രാജ്യ ദ്രോഹി ഒരു ബട്ടണ്‍ അമര്‍ത്തി എനിക്ക് വേണ്ടി തീരുമാനിക്കണ്ട ഞാന്‍ എപ്പോള്‍ മരിക്കണം എന്ന്.

---

ഇതൊന്നും ഞാന്‍ പറഞ്ഞതല്ല ... "A wednesday" എന്ന സിനിമയിലേതാണ്. കുറച്ചു കാലമായി കാണണം എന്ന് വിചാരിച്ചിട്ട് ഇന്നലെയാണ് കഴിഞ്ഞത്. വിവര്‍ത്തനം അത്ര കൃത്യം ഒന്നുമില്ല. എന്‍റെ ഓര്‍മ്മയും വിശ്വാസങ്ങളും അനുസരിച്ച് തെറ്റുകള്‍ ഉണ്ടാവാം. ഉദാഹരണത്തിന്, ഹിന്ദിയിലെ ഒരു മുഴുത്ത തെറി ഒരര്‍ത്ഥത്തില്‍ രാജ്യദ്രോഹം തന്നെയല്ലേ? അമ്മ എന്നതിന് മാതൃരാജ്യം എന്ന് അര്‍ത്ഥം കല്പിക്കാമല്ലോ?

സിനിമയില്‍ കാണിക്കുന്നത് പോലെ "A stupid common man" നിയമം കയ്യിലെടുക്കണം എന്ന് ആരും പറയും എന്ന് തോന്നുന്നില്ല. പക്ഷെ ഈ ചോദ്യങ്ങളൊക്കെ ഓരോ കൂരമ്പുകളല്ലേ? ഓരോ സ്ഫോടനവും വെടി വെപ്പും കഴിയുമ്പോള്‍ നമ്മളോരോരുത്തരും രോഷം കൊള്ളും, വികാരപ്രകടനങ്ങള്‍ നടത്തും, ചോദ്യങ്ങള്‍ ഉയര്‍ത്തും. എന്നിട്ടാര്‍ക്കെന്തു കാര്യം? ചെയ്യേണ്ടത്, അധികാരസ്ഥാനങ്ങളില്‍ ഇരിക്കുന്നവരല്ലേ?

9/11നു ശേഷം അമേരിക്കയില്‍ ഒരു ഭീകരാക്രമണം പോലും നടന്നിട്ടില്ല എന്നത് ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. ഇസ്രയേലിലും മറ്റും എന്തെങ്കിലും നടക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ തന്നെ നമ്മളാരും അറിയുന്നില്ല. യു കെ, സ്പെയിന്‍, തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലും കാര്യമായി ഒന്നും അടുത്തൊന്നും ഉണ്ടായിട്ടില്ല. അവിടെയൊന്നും കഴിയാത്തത് കൊണ്ടാണോ ഈ ഭീകരവാദികളൊക്കെ കൂടെ ഇങ്ങോട്ട് പോന്നത്? ഇന്ത്യയിലും പാകിസ്ഥാനിലും മാത്രം ഇങ്ങനെ പടക്കം പൊട്ടുന്നത് പോലെ ബോംബുകള്‍ പൊട്ടുന്നത്? നിരപരാധികള്‍ മരിച്ചു വീഴുന്നത്?

എന്‍റെ കീഴില്‍ ഒരു പോലീസ് സേനയില്ല, രഹസ്യാന്വേഷണ വകുപ്പില്ല, ഈ ഭീകരവാദികളെയൊക്കെ വീട്ടില്‍ കേറി വെടി വെക്കാന്‍ ശേഷിയുള്ള പട്ടാളമുവില്ല. അത് കൊണ്ടു തന്നെ ഈ മാനസിക രോഗം ബാധിച്ച കൊലയാളികളെ എന്ത് ചെയ്യാന്‍ കഴിയും എന്ന് എനിക്കറിയില്ല. നമ്മുടെ സര്‍ക്കാരിനു തന്നെ എന്തു ചെയ്യാന്‍ കഴിയും എന്നെനിക്കറിയില്ല. പക്ഷെ, രാജ്യം ഭരിക്കാനും, കീടങ്ങളെ കൊന്നൊടുക്കാനും നാം തിരഞ്ഞെടുത്ത സര്‍ക്കാര്‍ എന്തെങ്കിലും ചെയ്തെങ്കിലേ പറ്റൂ!

ഈ ഭീകരര്‍ പാകിസ്ഥാനില്‍ നിന്നും വന്നതാണെന്ന് നമ്മുടെ സര്‍ക്കാര്‍ പറയുന്നു. വേണ്ട തെളിവുകള്‍ ഉണ്ടെന്നും. എല്ലാ രാജ്യങ്ങള്‍ക്കും സ്വയം രക്ഷക്കുള്ള അവകാശം ഉണ്ടെന്ന് ഒബാമയും പറയുന്നു. പാകിസ്ഥാനില്‍ അരാജകത്വം ആണെന്ന് എല്ലാവര്‍ക്കും അറിയാം. സ്വന്തം രാജ്യത്ത് നിന്നും പടരുന്ന ഈ അന്താരാഷ്ട്ര തലവേദന (ഈ പേരു ഞാനിട്ടതല്ല, മാദെലെയിന്‍ ആള്‍ബ്രൈറ്റ് പറഞ്ഞതാണ്) അവര്‍ക്ക് തന്നെ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. അവരോടു യുദ്ധത്തിന് പോയിട്ട് ഒരു കാര്യവുമില്ല. തമ്മില്‍ തല്ലി ചാവാം എന്നല്ലാതെ. ഒന്നെങ്കില്‍ അവര്‍ പറയുന്നതു പോലെ ഒരു സംയുക്ത സംരംഭം നടത്തി നോക്കുക. അല്ലെങ്കില്‍, നിയന്ത്രണ രേഖ കടന്ന്, അമേരിക്ക ചെയ്തത് പോലെ വായു മാര്‍ഗം ഈ ഭീകരരെ നേരിടാന്‍ കഴിയുമെങ്കില്‍ അങ്ങനെ ചെയ്യുക. പാകിസ്ഥാന്‍ സര്‍ക്കാരിനെക്കൊണ്ടു കഴിയാത്തതോ, അവര്‍ക്ക് ചെയ്യാന്‍ ആഗ്രഹമില്ലാത്തതോ, ആയ കാര്യങ്ങള്‍ അവര്‍ നമുക്കു ചെയ്തു തരണം എന്ന് വാശി പിടിച്ചിട്ടു ഒരു കാര്യവുമില്ല. നമുക്കു വേണ്ടി അമേരിക്ക പാകിസ്ഥാനെ പറഞ്ഞു സമ്മതിപ്പിക്കണം എന്ന് വാശി പിടിച്ചിട്ടും കാര്യമില്ല.

ഇവിടത്തെ കാര്യം തന്നെ നോക്കൂ. രാജ് താക്കറെ എന്നൊരു പകല്‍ ഭീകരനെ അറസ്റ്റ് ചെയ്യാന്‍ തന്നെ നമുക്കു മാസങ്ങളോളം ആലോചിക്കേണ്ടി വന്നു. മുംബൈയിലും, ബെംഗളൂരുവിലും, മറ്റ് പല സ്ഥലങ്ങളിലും നടക്കുന്ന പ്രാദേശിക ഭീകര വാദത്തെ അതതു സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാരുകള്‍ക്ക് നിഷേധിക്കാനാവുമോ? ബാബറി മസ്ജിദ് തകര്‍ത്തതിനോ, ചില ക്രിസ്ത്യന്‍ മിഷണറിമാരെ കൊന്നതിനോ, എണ്ണമറ്റ വര്‍ഗ്ഗീയ കലാപങ്ങള്‍ക്കോ ഉത്തരവാദികള്‍ ആയവര്‍ ഇപ്പോഴും ശിക്ഷിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല. ഇതിലൊരാള്‍ ഒളിവില്‍ ഇരുന്നു പാകിസ്ഥാനില്‍ ഭീകര പ്രവര്‍ത്തനം നടത്തിയാല്‍ നമുക്കു തടയാന്‍ പറ്റുമോ? കണ്ടു തന്നെ അറിയണം. എല്‍ ടി ടി ഈ എന്ന ഭീകര സംഘടനക്ക് ഇന്ത്യയില്‍ നിന്നും ഒരു സഹായവും കിട്ടുന്നില്ല എന്ന് നമുക്കു ഉറപ്പിച്ചു പറയാന്‍ പറ്റുമോ? എല്ലാ തവണത്തെയും പോലെ ഇത്തവണയും നമ്മുടെ സര്‍ക്കാര്‍ പാകിസ്ഥാനെയോ, ദാവൂദ് ഇബ്രാഹിമിനെയൊ പഴി ചാരി ഒഴിഞ്ഞു മാറാതിരിക്കട്ടെ ... കുറഞ്ഞത് ഈ ആരോപണങ്ങള്‍ ഏറ്റു പിടിച്ചു നമ്മള്‍, "stupid common man" വിഡ്ഢികള്‍ ആവരുത്!

വേറെ ആരെയെങ്കിലും നന്നാക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നതിനു മുന്നേ ആദ്യം സ്വയം നന്നാവണം എന്നല്ലേ? ഈ വിപത്തിനെ നേരിടാന്‍ ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്യാനും തയ്യാര്‍. നികുതി വെട്ടിപ്പൊന്നും ഇതു വരെ നടത്തിയിട്ടില്ല (മാസക്കൂലിക്ക് ജോലിയെടുക്കുന്നവര്‍ക്ക് അതിന് കഴിയില്ല എന്നത് വേറെ കാര്യം). എപ്പോഴും കയ്യില്‍ പാസ്പോര്‍ട്ട് (അല്ലെങ്കില്‍ വേറെന്തെങ്കിലും തിരിച്ചറിയല്‍ കാര്‍ഡ്) കരുതണമെങ്കില്‍ ആവാം! സംശയകരമായി തോന്നുന്ന എന്തെങ്കിലും കണ്ടാല്‍ പോലീസില്‍ അറിയിക്കാം (അതിന് പുറപ്പെട്ടാല്‍ ഞാന്‍ അകത്താവില്ല എന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു). വി ഐ പികള്‍ക്ക് സുരക്ഷിതമായി കടന്ന് പോവാന്‍ മണിക്കൂറുകളോളം സിഗ്നലുകളില്‍ കാത്തു നില്‍ക്കാം. എപ്പോള്‍, എവിടെ വെച്ചും പരിശോധനകള്‍ക്ക് വിധേയനാകാം. ഒരു നല്ല പൌരന്‍ ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങള്‍ വേറെ ഉണ്ടെങ്കില്‍ അതെല്ലാവരെയും അറിയിക്കൂ ... എല്ലാം ചെയ്യാം!

ഇന്ത്യയില്‍ എവിടെയും - ബസ്സിലോ ട്രെയിനിലോ വിമാനത്തിലോ പൊതുസ്ഥലങ്ങളിലോ, അനുവദനീയമായ സമയങ്ങളില്‍ - മരണഭയം ഇല്ലാതെ പോവാനുള്ള സ്വാതന്ത്ര്യവും, ധൈര്യവും ഇവിടത്തെ പൌരന്മാര്‍ക്ക് കൊടുക്കാന്‍ ഇത്ര ബുദ്ധിമുട്ടാണോ? ഇത്രയും ഉറപ്പിക്കാനുള്ള ശക്തി നമ്മുടെ രാജ്യത്തിനില്ലേ? ഭരണകര്‍ത്താക്കള്‍ക്കില്ലേ? അതോ, ജീവന്‍ ത്യജിച്ചും രാജ്യത്തെ സേവിക്കുന്ന ഭടന്മാരുടെ മരണത്തില്‍ അനുശോചനം അറിയിക്കാന്‍ മാത്രമുള്ളതാണോ ഈ ഭരണകൂടം? അതോ, നമ്മുടെ മുഖ്യനെപ്പോലെ അത്ര മാത്രം ചെയ്യുമ്പോള്‍ കയ്യടി കിട്ടാത്തതില്‍ പരിഭവിച്ച് അസഭ്യം പറയാനോ??

---

ഇതു സ്വീകാര്യമല്ല ... ഏതെങ്കിലും ഒരു രാജ്യ ദ്രോഹി ഒരു ബട്ടണ്‍ അമര്‍ത്തി എനിക്ക് വേണ്ടി തീരുമാനിക്കണ്ട ഞാന്‍ എപ്പോള്‍ മരിക്കണം എന്ന്.

അങ്ങനെ ഞാനും കല്യാണ രാമനായി!

വെള്ളിയാഴ്ച്ച രാത്രി, എടു പിടീന്നു ഭക്ഷണം കഴിച്ചു ബസ്സിലേക്ക് കാലെടുത്തു വെച്ചപ്പോള്‍ ദേണ്ടെ ബിജുനു. നേരെ മുന്നിലെ സീറ്റില്‍ തന്നെ. ഞങ്ങളുടെ സീറ്റ് പുറകിലാണ്. സുനില്‍ നേരെ പുറകോട്ടു നടന്നു. ഞാന്‍ കുശലം പറയാന്‍ അവിടെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നിന്നു.
"ഡേയ് ... നീയും വീട്ടിലെക്കാണോ?"
"പിന്നല്ലാതെ ഇതില്‍ കാണില്ലല്ലോ"
അവനെ കണ്ടിട്ട് കുറെ നാളായി. കല്യാണത്തിന് വിളിച്ചു കുറെ പേര്‍ക്കൊക്കെ മെയില്‍ അയച്ചിരുന്നു. അതായത്, ഒരു നാല് ദിവസത്തെ നോട്ടീസില്‍ പറ്റാവുന്നവര്‍ക്കൊക്കെ. അതിലിവന്‍റെ പേരു വെച്ചതോര്‍മയില്ല :(
"എന്താ ഇപ്പൊ വീട്ടിലേക്ക്?"...
"ഡാ ... ഞാന്‍ കല്യാണം കഴിക്കാന്‍ പോവുന്നു!"എന്തായാലും ബെറ്റര്‍ ലേറ്റ് ദാന്‍ നെവെര്‍ എന്നല്ലേ? ഞാന്‍ വിവരം പറഞ്ഞു. അവന്‍ ഞെട്ടിയൊന്നുമില്ല. "പെണ്ണെവിടുന്നാ?", "എങ്ങനാ പരിചയം?" തുടങ്ങിയ സ്ഥിരം ചോദ്യങ്ങള്‍. പുറകിലുള്ള ചില ചേട്ടന്മാര്‍ കൌതുകത്തോടെ നോക്കി. പെട്ടെന്നാണ്, എനിക്ക് ക്ഷണിക്കാന്‍ ഉള്ള ബോധോദയം ഉണ്ടായത്.
"ഡാ ... നീ ഈയാഴ്ച വീട്ടില്‍ കാണില്ലേ? കല്യാണത്തിന് വാ!"
"ഈ ആഴ്ച്ചയാണോ കല്യാണം??? എന്നിട്ടാണോ നീ ഇപ്പൊ പറയുന്നേ?" പിന്നിലിരിക്കുന്ന ചേട്ടന്മാരുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചെറിയ പുഞ്ചിരി.
"അതെയതെ, പെട്ടെന്നാണ്‌ എല്ലാം ഉറപ്പിച്ചത്. അത് കൊണ്ടു എല്ലാരേം കാര്യമായി ക്ഷണിക്കാണൊന്നും പറ്റിയില്ല. കല്യാണം ഞായറാഴ്ച ഗുരുവായൂരില്‍ ആണ്. അതിന് വരാന്‍ പറ്റിയില്ലെങ്കിലും വീട്ടില്‍ റിസെപ്ഷനു വാ"
"എങ്ങനെ വരും. എനിക്ക് നിന്‍റെ വീട് അറിയില്ലല്ലോ?"
"അതൊക്കെ വരാം. ദാ ... ആ ഇരിക്കുന്നത് എന്‍റെ വകയിലെ ഒരനിയന്‍. പേരു സുനില്‍. അവന്‍റെ നമ്പര്‍ തരാം"
"ഓക്കേ ശരി ... ഞാന്‍ അവനെ വിളിച്ചോളാം."
സുനിലിന്‍റെ നമ്പരും, കല്യാണക്കത്തും കൊടുത്തു.
"എപ്പോഴാ തിരിച്ചിങ്ങോട്ട്?"
"അടുത്ത തിങ്കളാഴ്ച"
"കല്യാണത്തിന്‍റെ പിറ്റേന്നോ?" പുറകിലിരിക്കുന്ന ചേട്ടന്മാര്‍ ഒരു നിമിഷം എന്നെ അവിശ്വസനീയതോടെ നോക്കി.
"അല്ലേടാ. അതിനടുത്ത തിങ്കളാഴ്ച!"
"ഓ. ഓക്കേ" ചേട്ടന്മാര്‍ക്ക് എന്നിട്ടും വിശ്വാസം വന്നിട്ടില്ല.
ഇനിയെന്ത് പറയും എന്നാലോചിച്ചു തുടങ്ങിയപ്പോഴേക്ക് ബസ് പോവാനുള്ള സമയമായി.
"നിന്‍റെ സീറ്റ് എവിടെയാ?"
"പുറകിലാ. 31ഉം, 32ഉം. ബുക്ക് ചെയ്തപ്പോ ലേറ്റ് ആയി."
"ഞാന്‍ ഇന്നു വൈകുന്നേരം ബുക്ക് ചെയ്തതാ. ആരെങ്കിലും ക്യാന്‍സല്‍ ചെയ്തതാവും." അവന്‍റെ മുഖത്ത് ചിരി.
"ദുഷ്ടന്‍ ... എന്നാ നീ പുറകില്‍ ഇരിക്ക്. ഞാന്‍ ഒന്നുമില്ലേല്‍ കല്യാണം കഴിക്കാന്‍ പോവുകയല്ലേ?"
"നല്ലതാ ... ഇനിയങ്ങോട്ടുള്ള ജീവിതത്തിനു ഒരു ട്രെയിനിംഗ് ആയിക്കോട്ടെ"... അതും ശരിയാണ്, സമ്മതിക്കാതെ തരമില്ല :(

---

ഏറ്റവും പുറകിലെ സീറ്റ് ആയത്‌ കൊണ്ടു കുലുങ്ങി കുലുങ്ങി സുഖകരമായ യാത്രയായിരുന്നു. ബസ് ഇറങ്ങിയത് താമരശ്ശേരിയില്‍. പുലര്‍ച്ചെ 5.30. നേരെ അമ്മയുടെ തറവാട്ടില്‍. വലിയമ്മാവന് അത്ര സുഖം ഇല്ലാത്തതിനാല്‍ കല്യാണത്തിന് വരാന്‍ പറ്റില്ല. അത് കൊണ്ടു ഞാന്‍ പോയി അമ്മാവനെയും, അമ്മായിയെയും കണ്ടിട്ട് പോവാം എന്ന് വിചാരിച്ചു. പിന്നെ രണ്ടാമത്തെ അമ്മാവന്‍റെ വീട്ടില്‍. വീട്ടിലെത്തിയപ്പോ പത്തു മണിയായി. അതിഥികള്‍ വന്നു തുടങ്ങി. കുളി, പാക്കിംഗ്, കഴിഞ്ഞു നേരെ അച്ഛന്‍റെ തറവാട്ടിലേക്ക്. ചേട്ടന്‍റെ കൂടെ. അവിടുത്തെ പ്രാര്‍ത്ഥന കഴിഞ്ഞു , മൂന്നാമത്തെ അമ്മാവനെയും, വലിയച്ചനെയും കൂട്ടി വീട്ടില്‍ എത്തിയപ്പോഴേക്ക് ഉച്ചയായി. പിന്നെ ഊണ് കഴിച്ചതിനു ശേഷം എല്ലാവരുടെയും അനുഗ്രഹം വാങ്ങല്‍. എന്നിട്ട് ബസ് കയറി. ഗുരുവായൂരേക്ക്. അവിടെ എത്തിയപ്പോഴേക്ക് സമയം 7 മണി. അമ്മ ഓടിച്ചു .... താലി പൂജിക്കാന്‍. കല്യാണചെക്കനായിട്ടും, ഒരു താലി കയ്യിലുണ്ടായിട്ടും അവര്‍ അകത്തേക്ക് കടത്തിയില്ല. അത്രയ്ക്ക് തിരക്കാണ്. അമ്മയെയും അമ്മായിമാരേയും കാത്ത് ഒരു രണ്ടു മണിക്കൂര്‍ അവിടെ നിന്നു. ചുറ്റും നല്ല ഭംഗിയുള്ള പെണ്‍കൊടികള്‍. "ഈശ്വരാ ... ഈ സമയത്തു ദുശ്ചിന്തകള്‍ തോന്നിപ്പിക്കരുതെ" എന്നുറക്കെ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു ... കൂടെയുണ്ടായിരുന്ന അംബിചേച്ചി ഇടക്ക് ചെവി പിടിച്ചു സഹായിച്ചു! തിരിച്ചു വരുന്ന വഴിക്ക് എല്ലാവര്‍ക്കും ഒരു കാര്യം അറിഞ്ഞാ മതി "നീ തൊഴുതില്ലേ?". "ഇല്ല". "ങേ? താലി പൂജിക്കാന്‍ നീയല്ലേ പോയത്?". "അതെ, പക്ഷെ അവരകത്തു കയറ്റിയില്ല!" "ആണോ? എന്നാ പിന്നെ നാളെ രാവിലെ എണീച്ചു പോയാല്‍ മതി" ....

ചേച്ചിമാരെയും, അമ്മായിമാരെയുമൊക്കെ പരിചയപ്പെടുത്താന്‍ ആണെന്ന് പറഞ്ഞു ഒരിക്കല്‍ പ്രീത ഉള്ളിടത്തേക്ക് പോയി. പെട്ടെന്ന് തന്നെ എല്ലാരും കൂടെ ചെവിക്കു പിടിച്ച് ഓടിച്ചു വിടുകയും ചെയ്തു :( എല്ലാം കഴിഞ്ഞ് ഒരു 11 മണിക്ക് ഒരു കിടക്ക കണ്ടു പിടിച്ചു ചാഞ്ഞപ്പോള്‍ ചെവി മാത്രമല്ല, മേലാസകലം വേദനിക്കുന്നു. മണിയേട്ടനും, വിനോദേട്ടനും ഇരുന്നു ടി വി കാണുന്നു. കൊതുകുകള്‍ മൂളിപ്പറക്കുന്നു. പുതപ്പൊന്നും ഇല്ല. ഒന്നു കണ്ണടഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ഏട്ടന്‍ കയറി വന്നു. "നീ നാളെ രാവിലെ അമ്പലത്തില്‍ പോവുന്നില്ലേ?" "ങും". "എന്നാല്‍ മണിയെട്ടന്‍റെ കൂടെ പൊയ്ക്കോ". മണിയേട്ടന്‍ മാലയൊക്കെ ഇട്ടു സ്വാമി ആണ്. "ഞാന്‍ 2 മണിക്ക് പോവും!". "ഒരു 3 മണി പോരെ മണിയെട്ടാ??" "പോര അപ്പോഴേക്കും തിരക്കാകും!" ഞാന്‍ വാച്ചില്‍ നോക്കി. സമയം ഏകദേശം 12 മണി. ഒരവസാന ശ്രമം എന്ന നിലയില്‍ ഞാന്‍ കണ്ണുകള്‍ ഇറുക്കിയടച്ചു.

---

ഞാന്‍ എണീച്ചു കുളിച്ചു തയ്യാറായി കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സമയം 2.30 ആയി. പടിഞ്ഞാറെ നടയുടെ ഒരറ്റത്ത് നിന്നു തുടങ്ങി, കിഴക്കേ നടയിലുള്ള ക്യു‌വിന്‍റെ ഒരറ്റത്ത് എത്തിയപ്പോഴേക്കും സമയം 3മണി. ക്യുവിന്‍റെ നീളം ഒരു രണ്ടു കി മി എങ്കിലും കാണും. ഈശ്വരാ! ഈ ദിവസം ഈയുള്ളവനെ ഇങ്ങനെ പരീക്ഷിക്കരുതേ! ദൈവം കേട്ടോ എന്നറിയില്ല. എന്തായാലും മണിയേട്ടന്‍ കേട്ടില്ല. "കുറച്ചു കൂടെ നേരത്തെ വന്നിരുന്നേല്‍ ഇത്ര തിരക്ക് കാണില്ലായിരുന്നു!" എന്ന് മാത്രം പറഞ്ഞു. "വളരെ ശരിയാണ്!" അര മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞപ്പോ ക്യു പതുക്കെ നീങ്ങിത്തുടങ്ങി. 4 മണി ആയപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങള്‍ റോഡില്‍ നിന്നും പന്തലിനകത്തെത്തി. "ഈശ്വരാ... സിനിമ കാണാന്‍ പോലും ഇത്ര നേരം ക്യു നിന്നിട്ടില്ല!" ദാഹിച്ചിട്ടു വയ്യ. ഒരു കാപ്പിയെങ്കിലും കുടിക്കാമായിരുന്നു. ഒരഞ്ചു മണിയായപ്പോള്‍ നടക്കകത്ത് കടന്നു. പിന്നെ ഒരു ഫ്ലൈ ഓവര്‍ ഒക്കെ കയറി ശ്രീകോവിലിനു മുന്നിലേക്ക്. ചുറ്റും കൂട്ട പ്രാര്‍ഥനകള്‍, ശരണം വിളികള്‍ ... നേരെ മുന്നില്‍ ശ്രീ ഗുരുവായൂരപ്പന്‍. ആര്‍ക്കും ഭക്തി തോന്നിപ്പോവും. പല തവണ ഗുരുവായൂര്‍ വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ഇതിനകത്തേക്ക് കയറിയത് അവസാനം സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴാണ്. ശരിക്ക് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു. കഷ്ടപെട്ടത്‌ അവസാനം നന്നായി.

തിരിച്ചു വരുന്ന വഴിക്ക് ഒരു കുപ്പി വെള്ളവും, ഒരു കഷ്ണം ഹല്‍വയും വാങ്ങി! അതൊക്കെ അകത്തു ചെന്നപ്പോഴാണ് ഒരു സമാധാനം ആയത്‌. 10 മിനിട്ടു കിടന്നുറങ്ങാനും പറ്റി. ഒരു 7 മണി ആയപ്പോള്‍ ഷേവ് ഒക്കെ ചെയ്തു, പ്രാതല്‍ കഴിക്കാനിറങ്ങി, പിന്നെ പുറപ്പെട്ടു, 9 മണിക്ക് വീണ്ടും അമ്പലത്തില്‍. വലിയ തിരക്കൊന്നും ഇല്ലായിരുന്നു ... കല്യാണത്തിന് ... നാല് ദിവസത്തെ നോട്ടീസ് മാത്രം കിട്ടിയിട്ടും കുറെ സുഹൃത്തുക്കള്‍ ഒക്കെ വന്നു. സുര്‍ജി, അമ്മ, ടിജു, ദീപ, രാജീവ്, രാജേഷ്, വിശാല്‍, സാജിദ്, മിലി ... കുറച്ചു വൈകിയിട്ടാണേലും സുജിത് (വൈകിയിട്ടു എന്ന് പറഞ്ഞാല്‍ ഊണ് കഴിക്കുന്നതിനു തൊട്ടു മുന്നേ ;-), ഇവരില്‍ പലരുടെയും യഥാര്‍ത്ഥ പേരുകള്‍ പുറത്തു പറയാന്‍ കൊള്ളില്ല. വളരെ കഷ്ടപ്പെട്ടിട്ടാണ് ഔദ്യോകിക പേരുകള്‍ ഓര്‍ത്തെടുത്തത്‌).





ഈ പരിപാടികളൊക്കെ പുറത്തു നിന്നും കാണാന്‍ എന്തെളുപ്പം ആയിരുന്നു. സ്വന്തം കാര്യം വന്നപ്പോള്‍ ആകെ കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍. ഉദാഹരണത്തിന്, "നിന്‍റെ ഭാര്യയുടെ അനിയത്തി" എന്ന് ടിജു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ "ങേ ... ആര്???" എന്നായിരുന്നു എന്‍റെ ചോദ്യം. "ഭാര്യ" അടുത്തില്ലാതിരുന്നത് കൊണ്ടു തല്ലു കിട്ടിയില്ല. ഇനി ഈ അബദ്ധം പറ്റാതിരിക്കാന്‍ "ഭാര്യ, wife, അനിയത്തി" മുതലായ വാക്കുകള്‍ ഉരുവിട്ട് പഠിച്ചു. "ഭാര്യ" ഇടക്കിടക്ക് സാരി മാറാന്‍ പോയത് കൊണ്ടു ഇഷ്ടം പോലെ സമയം കിട്ടി :) കുറച്ചു പടമെടുപ്പിനും, പാര വെപ്പിനും ശേഷം ഊണ് കഴിക്കാന്‍ സമയം ആയി. അതിന് പ്രത്യേകിച്ച് കണ്‍ഫ്യൂഷന്‍ ഒന്നും ഇല്ലായിരുന്നു. "ഭാര്യ"യുടെയും, ചേട്ടന്‍റെയും, ചേട്ടത്തിയമ്മയുടെയും കൂടെയിരുന്നു നന്നായിട്ട് തട്ടി. അത് കഴിഞ്ഞു ഒരു സാരി മാറ്റം കൂടെ കഴിഞ്ഞതോടെ തിരിച്ചു പോവാന്‍ സമയമായി. വണ്ടി ഓടിക്കാന്‍ അമ്മാവന്മാരും, ഏട്ടനും സമ്മതിക്കാഞ്ഞതിനാല്‍, "ഭാര്യ"യുടെ കൂടെ പുറകിലിരുന്നു. ആകപ്പാടെ ഒരു വിമ്മിട്ടം. എന്നെക്കാളും "വിമ്മിട്ടം" "ഭാര്യ"ക്കായിരുന്നു. കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ അത് ച്ചര്‍ദ്ദി ആയി പുറത്തോട്ടു വന്നു. എന്തായാലും ഗുരുവായൂരില്‍ നിന്നും കോഴിക്കോട്ടേക്കുള്ള വഴി കണ്ടു പിടിക്കാന്‍ ഇനി ബുദ്ധിമുട്ടേണ്ട! ചേട്ടത്തിയമ്മക്ക് മാത്രം സന്തോഷമായി. ഇനിയിപ്പോ കളിയാക്കാനും ച്ചര്‍ദ്ദിക്കാനും വേറെ ആളായല്ലോ!


4 മണിക്ക് വീട്ടിലെത്തി. 6 മണിയായപ്പോഴേക്കും ഒരു സാരി മാറ്റം കൂടെ ... അത് കഴിഞ്ഞ് അടുത്ത പരിപാടി. റിസെപ്ഷന്‍. ഇത്തവണ ഞാനും ഒന്നു ഡ്രസ്സ് മാറി. ഒരു സൂട്ടും ഷൂവും ഒക്കെ ഇട്ടു. നാട്ടിലുള്ള ചില സുഹൃത്തുക്കളെ നാളുകള്‍ക്കു ശേഷം കാണുകയല്ലേ? മാത്രമല്ല, അച്ഛന്‍റെയും, അമ്മയുടെയും, ചേട്ടന്‍റെയും കുറെ കൂട്ടുകാരും, വേറെ കുടുംബക്കാരുമൊക്കെ വരുന്നതല്ലേ? ഇത്തിരി ജാടയായിക്കോട്ടേ :) ബെംഗളൂരുവില്‍ നിന്നും പപ്പനും ജംഷിയും സകുടുംബം എത്തിയിരുന്നു ... പടമെടുപ്പും, ഭക്ഷണവും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് ഒരു 10 മണി ആയപ്പോള്‍ വീട്ടില്‍ ഞങ്ങള്‍ മാത്രമായി ... ഏട്ടന്‍ ടി വി വെച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍, യുവരാജ് സിംഗ് അടിച്ചു തകര്‍ക്കുന്നു. മഴ കാരണം കളി തുടങ്ങാന്‍ വൈകിയത്രേ. ഹാവൂ ... കളി കാണാന്‍ കഴിയും എന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചതല്ല ... മഴക്ക് സ്തുതി.

---

പിന്നെയുള്ള ഒരാഴ്ച പെട്ടെന്ന് തീര്‍ന്നു. അച്ഛന്‍, അമ്മ, ചേട്ടന്‍, ചേട്ടത്തിയമ്മയുടെ കൂടെ മനോഹരങ്ങളായ കുറച്ചു ദിവസങ്ങള്‍. അതിനിടക്ക് കുടുംബവീടുകളിലൊക്കെ ഒരോട്ടപ്രദക്ഷിണം. കോഴിക്കോട്ടെ പ്രധാന സംഭവങ്ങളായ, ബീച്ച്, ഷാര്‍ജ ജ്യൂസ്‌, ചെമ്മീന്‍, കടുക്ക, ഞണ്ട്, പത്തിരി, മാനാഞ്ചിറ തുടങ്ങി പലതും. ബിരിയാണിയും, മില്‍ക്ക് സര്‍ബത്തും ബാക്കിയായി. അതിനി അടുത്ത വരവിലാവാം. ഈ ശനിയാഴ്ച പതിവു പോലെ, വേര്‍സയില്‍, തിരിച്ചു ബെംഗളൂരുവിലേക്ക്. ഒരു വ്യത്യാസം ഉള്ളത്, കൂടെയൊരു "ഭാര്യ" ഉണ്ട് എന്നതാണ് :) മാണ്ഡ്യയില്‍ ഒരു ദിവസം, ഇന്നിപ്പോ ഓഫീസില്‍ ... ബൂലോകത്ത് ... അല്ലാതെ നമ്മളെവിടെ പോവാന്‍?